Muzyka grecka

Το χλωμό το προσωπάκι σου
στις φωτογραφίες μας κοιτώ
πόσο κουράστηκες, να φύγεις βιάστηκες

Τα θλιμμένα τα ματάκια σου
σαν δυο σύννεφα στον ουρανό
πού να πηγαίνουνε, πού ταξιδεύουνε

Ελένη, εκεί που πας κοίτα να είσαι ευτυχισμένη
σ’ αυτή τη γη η μοίρα σου ήταν γραμμένη
σ’ άσπρο χαρτί με ένα κίτρινο στυλό
σα δάκρυ από λεμόνι

Θυμάμαι πόσα απογεύματα
καθόσουνα δίχως να βγάλεις τσιμουδιά
μόνο με κοίταζες και χαμογέλαγες

Σου στέλνω αυτό το τραγουδάκι μου
για να σου κρατάει συντροφιά
και να μην ξεχνάς να μου χαμογελάς

Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς
και μεγαλώνει η απόσταση για μας

Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
μες στου μυαλού μου το αβάσταχτο κενό
μοιάζεις με όνειρο που φεύγει μακρινό

Και δε χτυπάει το τηλέφωνο, με πνίγει το παράπονο
που δεν κατάλαβες ποτέ σου τι περνώ
κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό
Δώδεκα, η ελπίδα μου κρεμάστηκε
σ’ ένα τηλέφωνο που έμεινε νεκρό
και την καρδιά μου που φωνάζει σ’ αγαπώ
Δώδεκα

Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς
και μεγαλώνει η απόσταση για μας

Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
δεν το αντέχω το μαρτύριο αυτό
και πως τελειώσαν όλα θέλω να σου πω

Μα δε χτυπάει το τηλέφωνο, με πνίγει το παράπονο
που δεν κατάλαβες ποτέ σου τι περνώ
κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό
Δώδεκα, η ελπίδα μου κρεμάστηκε
σ’ ένα τηλέφωνο που έμεινε νεκρό
και την καρδιά μου που φωνάζει σ’ αγαπώ
Δώδεκα

Δυο μέρες μόνο
Να σε κρατάω αγκαλιά
Δυο μέρες μόνο
Να σ’ έχω δίπλα μου ξανά
Για λίγο μόνο

Δυο μέρες μόνο
Σ’ ένα ταξίδι-αστραπή
Να ξεδιπλώνω
Να παίρνει ανάσα η ζωή
Για λίγο μόνο

Για τόσο μόνο
Φως να γεμίζουν οι στιγμές
Να λάμπουν μες στο χρόνο
Όλο το σώμα μου να ζει
Για σένα μόνο
Δυο μέρες μόνο

Δυο μέρες μόνο
Να συνηθίζει το κορμί
Και εγώ να λιώνω
Έπειτα μόνο τη φωνή σου
Ν’ ανταμώνω

Δυο μέρες μόνο
Όσο μια βόλτα διαρκεί
Για τόσο μόνο
Όλη η ζωή μου
Αυτή η στιγμή
Δυο μέρες μόνο