Σαν να μην πέρασε μια μέρα

Σε είδα ξανά, ήσουν στα μαύρα ντυμένη
Πλατεία Μαβίλη, τεσσερις παρά
Μαζί μ’ ένα ψώνιο κι οι δύο χαμένοι
Τρώγατε σάντουιτς, θολή ματια

Περίμενα λίγο πίσω απο μια στάση
Φόβόμουνα βλέπεις μη μ’ αντιληφθείς
Αν κι ήσουν χλωμή, ξενυχτισμένη
Θεε μου είχες μια λάμψη μαγική

Σ’ ένοιωσα μέσα μου παντου
Σαν να μη πέρασε μια μέρα
Από το ναι του χωρισμου
Σαν να μη πέρασε μια μέρα

Σε είδα ξανά του κρατούσες το χέρι σφιχτά
Κι όμως έμοιαζες να ψάχνεις κάτι για να πιαστείς
Θυμήθηκά τότε που μου έδειχνες ένα αστέρι
Και μου ‘λεγες φέρ’ το εδώ κάτω αν μπορείς

Και ξέρεις εγώ προσπάθησα, ξέρεις
Να το φέρω κοντά να τ’ αγγίξεις κι εσύ
Μα τρόμαξες τόσο απ’ το φως και τη σκόνη
Κι έτρεξες γρήγορα κάπου να κρυφτείς

Πέρίμενα ακόμα πίσω απο τη στάση
Μου φάνηκαν χρόνια μα ήταν μια στιγμή
Πετώ το τσιγάρο, τελευταίο πλάνο
Θεε μου είχες μια λάμψη μαγική

Σ’ ένοιωσα μέσα μου…

Σ’ ένοιωσα μέσα μου…

Σ’ ένοιωσα μέσα μου…
… κι είδα το φως του γυρισμού
Σαν να μη πέρασε μια μέρα